Wykłady paryskie zapoczątkowują nowy etap w biografii Mickiewicza - już nie poety, ale wykładowcy, działacza politycznego, publicysty, towiańczyka. Etap to mniej zbadany i omawiany, bo nie zaowocował arcydziełami literackimi, jednak z dzisiejszego punktu widzenia jest równie, a może nawet bardziej interesujący. Dla zrozumienia tego etapu niniejsza książka ma wartość bezcenną, gdyż ukazuje bardzo istotny moment przeformułowywania Mickiewiczowskiego światopoglądu. To jest jakby przęsło pomiędzy jego ideologią romantyczną, mocno jeszcze zakorzenioną w tradycjach i obyczajach wieku XVIII, a zarysowującymi się już i dostrzeganymi przez poetę problemami ideologicznymi i społecznymi, które zdominują koniec wieku XIX i wiek XX.