W swojej pracy badawczej podejmuję próbę analizy dwóch systemów szkolnictwa i kształcenia muzycznego w odległych geograficznie i kulturowo krajach – Meksyku i Polsce. Postanowiłem też przyjrzeć się relacjom i zależnościom między systemami edukacji a systemami społecznymi i kulturowymi oraz znaleźć odpowiedź na pytanie, w jakim stopniu systemy oświaty i szkolnictwa, zwłaszcza muzycznego, w badanych krajach odpowiadają potrzebom konkretnych społeczeństw. Praca ta mieści się w ramach pedagogiki porównawczej.
Komparatystyka systemów edukacyjnych, czyli pedagogika porównawcza, jest dyscypliną zajmującą się porównywaniem struktury, działań i efektywności systemów oświatowo-wychowawczych w różnych krajach z uwzględnieniem ich odmiennych warunków ekonomicznych, kulturowych i społecznych. Głównym celem tych porównań, który pojawił się najwcześniej i ciągle jeszcze pozostaje jednym z najważniejszych, jest naturalna ciekawość, jak wyglądają systemy oświatowe innych krajów i co się w nich dzieje. Drugim celem, może nawet ważniejszym, jest dążenie do jak najpełniejszego wyjaśnienia zjawisk wychowawczych zachodzących w szkołach, w czym bardzo pomocne mogą być pewien dystans i perspektywa doświadczeń innych krajów.
Wreszcie, pedagogika porównawcza wydaje się szczególnie ważna również dlatego, że bada dogłębnie, jak struktury systemowe wpływają na realizację zamierzonych celów polityki oświatowej w danym kraju. Wspólne zadanie dla komparatystów i pedagogów innych specjalności to rozwiązanie problemu, jak najekonomiczniej i najskuteczniej zorganizować oświatę dla wszystkich, to znaczy w skali danego kraju. Oczywiście może tu chodzić również o jakiś nurt czy zakres oświaty. Nas interesuje nauczanie muzyki w celach profesjonalnych, a zwłaszcza organizacja i takie nauczanie, które odbywa się w specjalnych instytucjach lub ich systemie.