Książka niniejsza to kolejny przyczynek do trudnej przyjaźni pomiędzy dwoma bratnimi narodami: polskim i rosyjskim, przyjaźni, która powinna być naturalnym odruchem, jak gest podawania ręki, bo przyjaźń taką uzasadnia polska racja stanu. Lecz nie łatwo usunąć z pamięci tych wszystkich, którzy przeszli przez Syberię i tych, którzy złożyli tam swoje kości. Autor niniejszej książki miał dwanaście lat, gdy w nocy 10 lutego 1940 roku bolszewicy zesłali jego rodziców na Syberię. Trafił do PASIOŁKA zbudowanego przez wcześniejszych zesłańców. W 1930 roku władza sowiecka zesłała tam Dońskich Kozaków z rodzinami, ponieważ sprzeciwiali się kolektywizacji.