Nowa Sztuka do dziś budzi żywe, choć sprzeczne emocje. Dla jednych jest ostoją kiczu i pozbawionej treści dekoracyjności, dla innych okresem pełnym „wybujałego” piękna, odrzucającego skostniałe rygory. Niektórzy widzą w niej łabędzią pieśń odchodzącej w przeszłość „ornamentalnej wyobraźni”, która jako pogrobowiec XIX wieku musiała ustąpić pod naporem nowoczesności.

Secesja to ważny, choć krótki rozdział w historii architektury Łodzi. Śmiałe realizacje spod ręki Gustawa Landau-Gutentegera, Augusta Furuhjelma czy Dawida Lande – by wymienić tylko kilku z całej plejady twórców – do dziś cieszą oczy przechodniów, wzbogacając swoją urodą miejski pejzaż.

A jednak warto spojrzeć na początek XX wieku jako na kolebkę nie tylko Nowej Sztuki, ale i „Nowych Czasów”, w których Łódź – siłą swoich mieszkańców – pokonuje kolejne cywilizacyjne zapóźnienia, stawiając najnowocześniejsze w kraju szpitale, kina, banki i elektrownie. Nie znaczy to oczywiście, że przemilczymy grupę okazałych, bogato zdobionych kamienic i rezydencji. Parafrazując słowa wyryte na fasadzie wiedeńskiego Pawilonu Secesji: obdarzmy czasy przynależną im sztuką, sztukę – wolnością, Czytelnikom zaś dajmy należny im detal.

Powyższy tekst umieszczony na okładce przewodnika wprowadza w temat łódzkiej secesji. Na ponad 300 stronach opisanych zostało kilkadziesiąt przykładów sztuki secesyjnej z Łodzi i regionu, zarówno całych budynków, jak również mniejszych elementów, czy nawet detali. Całość jest bardzo bogato ilustrowana (ponad 200 fotografii!).

Przewodnik stanowi swoistą kontynuację książki Łódzki detal. Przewodnik po Łodzi szlakami detali architektonicznych, stworzoną przez Marię Nowakowską, twórczynię marki Łódzki detal.