Lektura tekstów składających się na "Przygody młodego umysłu" jest doświadczeniem dość niezwykłym. Nie tylko ze względu na bogactwo i różnorodność tych publikacji, ogłaszanych w międzywojennej prasie, ale również ze względu na to, że obcujemy tu z Miłoszem nieco innym niż ten, którego dotąd znaliśmy. To człowiek, który dopiero się kształtuje. Poznajemy drogę jego rozwoju, jego fascynacje, lęki i rozpacze, nie zawsze wyrażane wprost, nieraz skrywane pod maską (...) młodzieńczej brawury, przekory, a nieraz i krytycznej brutalności. (...) tym, co urzeka w całej jego młodzieńczej publicystyce , jest odwaga: by iść pod prąd, rozwijać się i nie unikać rozrachunków z samym sobą. (Agnieszka Stawiarska)