Aleksandra Błahut-Kowalczyk tomikiem „Przystanek Cisza” debiutuje jako poetka. Wcześniejsze jej teksty pisane prozą (miniatury literackie z biblijnym wersem jako osnową) ukazały się w latach 2004–2009 w pięciu tomikach. Jak sama wyznaje, zapis myśli dokonany w obecnie proponowanej formie to jej nowa potrzeba i ekspresja doświadczeń. Zwalnia samą siebie z interpunkcji, stawia pytajniki, jedynie słupkowy zapis wiersza wyznacza w ciszy czyniony rytm i oddech refleksji, modlitwy. Teksty opatrzone są datą i miejscem napisania. Tworzą swoistą mapę wrażliwości. Całości obrazu malowanego słowem dopełnia bogata w metafory fotografia Romualda Długosza. Każde ze zdjęć, jako tło i zaproszenie do medytacji, rozpoczyna pewien dział podporządkowany tematom: Dom, Flora, Fauna, Człowiek, Anioł, Spotkanie, Pejzaż, Cień, Blask. Tytułowa Cisza to snop światła, który pozwala autorce spojrzeć na rzeczywistość z właściwej dla niej perspektywy…