Czołg lekki Panzerkampfwagen I Sd Kfz 101 podstawowym czołgiem niemieckich wojsk pancernych podczas agresji na Polskę we wrześniu 1939 roku i w czasie kampanii francuskiej w 1940 roku. W mniejszej ilości czołgi tego typu były używane na Bałkanach (1941), w Afryce Północnej i na froncie wschodnim (1941-1942). Po wprowadzeniu do uzbrojenia nowych typów wozów bojowych czołgi PzKpfw I skierowano do zadań pomocniczych i szkolenia.
Podobnie wyglądał szlak bojowy, niewiele większego czołgu lekkiego PzKpfw II Sd Kfz 121, który jednak w jednostkach pozostał aż do końca wojny.
W drugiej części monografii czołgów PzKpfw I/II, zostanie omówiony rozwój w okresie przedwojennym konstrukcji czołgów PzKpfw II Ausf. Da/D2 i E oraz w okresie wojny czołgów PzKpfw I Ausf. C i F. Ponadto dalszy rozwój czołgów PzKpfw II: pojazdów prototypowych PzKpfw II Ausf. G, H, J i M, czołgów seryjnych PzKpfw II Sd Kfz 121 Ausf. F i PzKpfw II Ausf. L „Luchs”.