"[...] od 1 lutego 1920 r. kierownictwo wywiadu przeciwniemieckiego skoncentrowane było w Wydziale II Ofensywnym "A" - kpt. Kazimierza Kierzkowskiego, który za pomocą dwóch referentów koordynować miał działania prowadzone na terenie Niemiec, Gdańska, Austrii, Szwajcarii, Belgii i państw Skandynawskich. Tymczasem wywiad "wschodni" - skupiony w Wydziale IV Ofensywnym "C" kpt. Tadeusza Schaetzla, podzielony został na Referaty: "Północny" - odpowiedzialny za teren Litwy, Łotwy, Estonii, Finlandii i Białorusi; "Wschodni" - organizujący wywiad przeciwko tylko Rosji Radzieckiej oraz "Południowo-Wschodni" - któremu podporządkowano operacyjnie teren Ukrainy, Kaukazu, Kubania, Donu i ziem kontrolowanych przez rząd gen. Antona Denikina. Choć podobnie jak Wydział IIA, obsadę kadrową Wydziału IIC również stanowiło 3 oficerów (kierownik i 2 referentów), to jednak uwzględnienie w jego strukturze ściśle wyspecjalizowanego Referatu "Wschodniego" - przy równoczesnym braku takiego "niemieckiego" odpowiednika w Wydziale IIA - świadczyło o ewidentnym i w ówczesnej rzeczywistości całkowicie zrozumiałym zamyśle rozbudowywania przede wszystkim wywiadu przeciwrosyjskiego."

(fragment z tekstu "Priorytety operacyjne Oddziału II SGWP, czyli pomiędzy "wschodem" a "zachodem", R. Majzner, str 7 i 8)