Rejs to książka o podróży, a może, gdy się w nią wczytać – o czterech, dziejących się na różnych planach jednocześnie.
Pierwsza, najbardziej literalnie pojmowana, to wyprawa do barwnych wysp południowych, błękitnego nieba, turkusowej, szafirowej wody, bajecznie kolorowych podmorskich łąk, mającego się ziścić radosnego, chłopackiego, rajskiego snu na jawie.
Druga jest podróżą do samego siebie, tego, czym i kim właściwie jesteśmy, co odsłania się w zderzeniu z niezwykłymi (a więc niemogącymi być wehikułem usypiającej rutyny) okolicznościami – zjawiskami, istotami, przygodami.
Trzecia to wielokierunkowa, podobna do obserwacji ekspandujących dywanów fraktalowych podróż wewnątrz materii języka, którą autor, niczym mistrz tkacki, splata kunsztownie w żywy, pulsujący, mieniący się skojarzeniami, z każdym kolejnym krokiem nadający poprzednim odmienne odcienie znaczeniowe, liryczny gobelin.
Czwarta, nareszcie, stać się może przemieniającym mocą refleksji podsumowaniem podróży, która w sensie fizycznym, czasoprzestrzennym, wydarzyła się wiele lat temu i zakończyła – zdawałoby się – bezsensownym zwichnięciem u samego celu. Zagadkowym cięciem, mrocznym katharsis, tajemniczą chorobą na koralowym atolu.