"W 1810 r. miał miejsce ostatni etap zmagań o posiadłości w obszarze Oceanu Indyjskiego, z których Francuzi wyprowadzali ataki eskadr wojennych i korsarzy, przynoszące brytyjskiej żegludze handlowej w tym rejonie dotkliwe straty. Mowa o walkach wokół oraz na Maskarenach. Po wyparciu z Indii kontynentalnych, Francji pozostały te właśnie wyspy, a na serio trzy największe z nich: Mauritius, Reunion i Rodrigues. Nosiły w dziejach różne nazwy. Dla porządku odnotujemy, że akurat wtedy pierwszą z wymienionych rząd francuski określał oficjalnie jako Ile de France, jej głównym portem i miastem stołecznym był Port Napoleon, zaś drugim co do ważności portem - na przeciwległym krańcu - Port Imperial. Drugą wyspę nazywano Ile Bonaparte, z centrum administracyjnym Saint-Denis i jedynym dobrym portem Saint Paul. Na Rodrigues najważniejszym miejscem był i jest Port Mathurin. Jednak nie tylko Brytyjczycy, co zrozumiałe, lecz i miejscowi Francuzi nie podzielali pochlebczego zapału sługi cesarza, ówczesnego gubernatora Decaena, trzymając się często nazw z epoki Burbonów, względnie z czasów rewolucji francuskiej. Miesza się to bardzo w dokumentach i relacjach, stąd warto pamiętać, że w oczach Anglików główną wyspą był wciąż Mauritius, jak za panowania Holendrów, i takie miano przywrócili jej po zdobyciu w 1810 r. (ma je do dzisiaj)".

(fragment Wprowadzenia)