Rozmowy przeprowadzone przez Jeana-Michela Quinodoza z Hanną Segal, a także z przedstawicielami środowiska psychoanalitycznego czy też – szerzej – terapeutycznego tworzą barwny i sugestywny obraz nie tylko Segal jako nieprzeciętnej osoby, ale także jej dokonań w zakresie praktyki i teorii psychoanalitycznej.
O tym, że Segal wywarła ogromny wpływ na rozwój psychoanalizy, nie trzeba zapewne nikogo przekonywać. Na czym dokładnie polega jednak jej wieloletni wkład? Od czego zaczynała urodzona w Polsce i działająca głównie w Wielkiej Brytanii psychoanalityk? Co osiągnęła? Quinodoz udziela odpowiedzi na te pytania, starannie przyglądając się najważniejszym tekstom Segal oraz obszarom, którymi interesowała się ona w sposób szczególny, a więc między innymi psychoanalizie pacjentów psychotycznych, zagadnieniom estetyki i impulsów twórczych, a także współczesnym kwestiom zagrożenia nuklearnego.