Skradziona tożsamość

Wedle Generalnego Planu Wschodniego na przestrzeni dwudziestu lat z Europy Środkowej chciano wysiedlić od trzydziestu do pięćdziesięciu milionów mieszkańców, a ich miejsce zająć mieli tak zwani etniczni Niemcy. Część z nich stanowiliby przesiedleńcy z terenów III Rzeszy, a resztę planowano „,odnaleźć“,, w ramach akcji „,odzyskiwania krwi niemieckiej“, w krajach podbitych, w tym w Polsce.Do 1936 roku w Rzeszy funkcjonowały ośrodki „,Lebensborn“,, gdzie „,produkowano“, dzieci szczegółowo przebadanych, „,czystych rasowo“, rodziców. Oblicza się, że w miejscach tych przyszło na świat około 40 tysięcy dzieci, których matką i ojcem miało stać się państwo, a jedynym bogiem Hitler.Tymczasem od czerwca roku 1941, kiedy to Niemcy otworzyli kolejny front wschodni, nastąpiła nagła i znacząca intensyfikacja poszukiwania „,dobrej krwi“,. Zaczęła się wtedy najzwyklejsza kradzież dzieci z podbijanych krajów i ich germanizowanie. Proceder prowadzono w Rumunii, Norwegii, Francji, Belgii, Holandii, Luksemburgu, ale teren Polski stanowił podstawowe źródło pozyskiwania dzieci. Były one starannie badane i selekcjonowane – miały być „,rasowo przydatne“,.Książka opowiada historie ośmiorga takich dzieci. Czy udało im się odnaleźć rodziców, czy w ogóle wiedzieli kim są? Czy poradzili sobie ze splątanymi emocjami. Czy zdołali odnaleźć siebie?