Prezentowana książka jest pierwszą próbą całościowego ujęcia zagadnień związanych z problemem sonorystyki muzycznej, mającym kluczowe znaczenie dla poznania dziejów polskiej twórczości muzycznej w XX wieku, a także jej europejskich kontekstów. Objaśnia genezę, istotę, cechy i konsekwencje tego zjawiska z historyczno-estetycznego oraz teoretyczno-metodologicznego i analitycznego punktu widzenia.Pierwsza część zawiera rozważania terminologiczne oraz zarys dziejów kompozytorskiego zainteresowania brzmieniem od baroku do drugiej połowy XX wieku. W odniesieniu do sonorystyki podejmuje także problematykę tzw. polskiej szkoły kompozytorskiej lat 60. ubiegłego stulecia.W części drugiej przedstawione są współczesne teorie brzmienia dzieła muzycznego i metod jego analizy, ze szczególnym uwzględnieniem teorii sonologii muzycznej stworzonej przez Józefa M. Chomińskiego. Trzecia część rozprawy dotyczy autorskiej koncepcji analizy utworów sonorystycznych, zastosowanej do badania wybranych dzieł kompozytorów polskich (K. Pendereckiego, H.M. Góreckiego, W. Kilara, K. Serockiego, W. Szalonka, B. Schaeffera, W. Kotońskiego, A. Dobrowolskiego, T. Sikorskiego). Bazuje ona na wykorzystaniu trzech dopełniających się perspektyw wywiedzionych z trzech typów źródeł: partytury, nagrania i spektrogramu utworu. Do książki dołączona jest płyta CD, na której umieszczono najciekawsze fragmenty spektrogramów nagrań analizowanych kompozycji w postaci prezentacji multimedialnych.Publikacja adresowana jest przede wszystkim do profesjonalistów: muzykologów, teoretyków muzyki i studentów tych kierunków, ale z pewnością zwróci uwagę wszystkich zainteresowanych muzyką XX wieku.