Choć Autorzy prezentowanej książki stosują rozmaite perspektywy teoretyczne i dyscyplinarne, to jednak ich teksty łączy zainteresowanie „fenomenologią kryzysu” – tym jak ludzie działający w swoich mikroświatach społecznych starają się przetrwać w warunkach kryzysu i nadać im sens. Kryzys może więc być źródłem rozlicznych nadziei ludzi weń uwikłanych i szansą na odnowę ich życia, uzyskania głębszego wglądu w naturę rzeczywistości społecznej oraz ulepszenia jej struktur. Każdy kryzys, niezależnie od tego jak wąskiego obszaru rzeczywistości by dotyczył, ma coś wspólnego z fenomenem renovatio, o którym Mircea Eliade pisał, iż jest nadzieją na przemianę egzystencji, uczynienie jej pełną i znaczącą.