Powstanie każdego leku jest poprzedzone pozyskaniem lub wytworzeniem, a następnie często przetworzeniem jednego lub wielu surowców leczniczych. Na przestrzeni dziejów baza surowców stosowanych w lecznictwie zmieniała się na skutek ewolucji standardów medycznych oraz warunków gospodarczych i politycznych. Silny wpływ wywierały na nią kontakty handlowe i odkrycia geograficzne. Czynniki te przenikały się wzajemnie. Radykalna zmiana, owocująca nowoczesnym postrzeganiem surowców, mogła nastąpić dopiero na początku XIX w. wskutek wyizolowania z nich substancji czynnych. Do drugiej połowy XIX w. leki wytwarzano na bazie surowców pochodzących z trzech królestw przyrody sklasyfikowanych przez Karola Linneusza (1707–1778) – roślin, zwierząt i minerałów. Dopiero opanowanie technik wytwarzania surowców syntetycznych, którego skutkiem była przemysłowa produkcja leków – dużo tańszych niż wcześniej, a przez to dostępniejszych – zmieniło ten stan rzeczy.
Książka prezentuje najnowszy stan badań interdyscyplinarnych nad historią surowców leczniczych, otwierając jednocześnie nową serię wydawniczą pt. Studia nad dziejami farmacji.