Koty domowe należą do bardzo licznej rodziny kotowatych, a jednak jako jedyne spośród jej przedstawicieli – zdecydowały się żyć w najbliższym otoczeniu człowieka. Nie sposób jednak ustalić dokładnie, kiedy nastąpiło udomowienie tych zwierząt, pierwszeństwo przypisuje się zazwyczaj starożytnym Egipcjanom, którzy swoje koty darzą uczuciem już od około 4000 lat.
W czasach faraonów koty traktowano na równi z członkami rodziny, toteż mogły się one cieszyć miłością i opieką swoich właścicieli. Bieda zaś temu, kto odważył się zranić lub ukraść kota: tych, którzy pogwałcili kocie prawa, karano śmiercią.
Same koty tymczasem po śmierci balsamowano i grzebano, z wszelkimi honorami, a nawet z pełnym obrządkiem funeralnym. Świadczą o tym niezliczone kocie mumie, znalezione na terenach wykopalisk.
Za sprawą Rzymian koty wkrótce zawitały do Europy, skąd rozpowszechniły się również na Dalekim Wschodzie. Dotarły również na wiele wysp, a to z powodu zwyczaju trzymania kotów na okrętach – zarówno dla towarzystwa, jak i kontrolowania okrętowej populacji gryzoni.
Wieki średnie przyniosły kotom ciężki czas prześladowań: uznawano je za symbol szatana i nierzadko palono na stosach z domniemanymi czarownicami. Począwszy jednak od XVII wieku, liczne damy z wyższych sfer, a także poeci i pisarze, obrali sobie koty za wiernych towarzyszy, tym samym powoli odbudowując ich reputację.
Dziś, bardziej niż kiedykolwiek dotąd, koty zapracowały na szczególne miejsce pośród zwierząt domowych i są ważnymi członkami wielu rodzin na całym świecie.