Rozprawa Syjonizm i sztuka. Ikonografia Theodora Herzla podejmuje obszerny kontekst zagadnień związanych z europejską problematyką żydowską dziewiętnastego i dwudziestego wieku. Klamrą zamykającą te zjawiska jest syjonizm postulujący budowę państwa Żydów w „Ziemi Obiecanej”, którego inicjatorem był Theodor Herzl (1864-1904). Narzędziem i medium promocji syjonizmu była szeroko pojęta kultura wizualna, stanowiąca ważny element budowania podjętej przez Herzla ideologii. Na podstawie materiałów ikonograficznych, w pracy dokonano rekonstrukcji procesu zmian kultury syjonistycznej rozumianej jako ewolucji (czy nawet rewolucji) kulturowo-społecznej Żydów europejskich oraz przedstawiono zasady wizualizacji, charakterystyczne dla ikonosfery żydowskiej tego okresu. Punkt wyjścia i odniesienia stanowi tu wizerunek Herzla analizowany z perspektywy takich kwestii jak: orientalizm, mesjanizm, negacja diaspory, kreacja nowego Żyda, ikonografia Ziemi Obiecanej i inne. Na tle światowych badań dyscypliny historii sztuki i studiów żydowskich, rozprawa jest pionierską analizą ikonografii, dotyczącej nie tylko wizerunku Herzla, lecz syjonizmu jako całości.