Syn Człowieczy

Sierżant Nam to typ służbisty, któremu obce są zawiłe intrygi oraz rozbudowane śledztwa. Dopiero sprawa morderstwa Mina Yosopa, członka centrum modlitwy „Życie wieczne”, wyrywa go z marazmu i stawia przed wielkim wyzwaniem.
Odnalazłszy prywatne notatki Yosopa, Nam zagłębia się w nieznany mu świat ofiary – świat, po którym oprowadza go Ahaswerus. „Żyd Wieczny Tułacz” zabiera Nama w podróż przez czas i przestrzeń – zarówno tą fizyczną, jak i duchową. Wędrówka Ahaswerusa to podróż w poszukiwaniu prawdziwego Boga. Z czasem okazuje się, że Min ma wiele wspólnego ze stworzoną przez siebie postacią. Wydaje się zatem prawdopodobne, że poszukując Boga, Yosop odnalazł swoją zgubę, bowiem gdzieś tam, pomiędzy Ozyrysem a Jahwe, znajduje się morderca.
Sierżant Nam musi go teraz odnaleźć...
Syn Człowieczy to doskonały kryminał, który w niespotykany sposób łączy cechy właściwe temu gatunkowi z gnostycznymi rozważaniami nad pochodzeniem religii.



Twórczość Yi Munyola cechuje się wielką różnorodnością – od kryminału, przez powieść historyczną, po tematykę gnostyczną i polityczną. W porównywanym do Władcy much W. Goldinga Uridul ui ilgurojin yongung (Nasz spaczony bohater, 1987) autor na zasadzie paraleli przedstawia masakrę w Kwangju w postaci starć między uczniami a dyżurnym klasy. Cholmun nal ui ch’osang (Portret mojej młodości, 1981) to z kolei powieść o herkulesowej próbie, której podejmuje się młody mężczyzna, chcąc zwalczyć własną postawę nihilistyczną oraz chęć popełnienia samobójstwa. W Yongung sidae (Wiek bohaterów, 1984) Yi Munyol zmierzył się z traumą powstałą po ucieczce ojca, próbując zrekonstruować jego późniejsze życie w Korei Północnej.
Yi Munyol znany jest w Korei Południowej z konserwatywnych poglądów, którym daje często wyraz w swoich książkach. Jako zwolennik tradycyjnych wartości konfucjańskich, niejednokrotnie spierał się z lewicą i feministkami.