Talleyrandowie jako książęta żagańscy i ich rezydencja w Żaganiu (1862-1929)

Książka stanowi jedyne dotychczas opracowanie na temat dziejów zespołu rezydencjonalnego w Żaganiu na Śląsku (ob. woj. lubuskie) w okresie, gdy znajdował się on w posiadaniu książąt żagańskich z francuskiego rodu Talleyrandów, tj. Ludwika (zm. 1898), Bosona (zm. 1910) i Howarda (zm. 1929), będących potomkami zmarłej w 1862 r. księżnej żagańskiej Doroty z Bironów i Edmunda Talleyranda, bratanka słynnego polityka i dyplomaty Karola Maurycego Talleyranda, znanego jako Talleyrand.

W poszczególnych rozdziałach omówiono kolejno złożone dzieje linii rodu Talleyrandów związanej z Żaganiem, funkcjonowanie Talleyrandów jako książąt żagańskich w latach 1862-1929, a także historię pałacu i parku książęcego oraz pozostałych elementów zespołu rezydencjonalnego w Żaganiu w tym okresie.
Podstawę merytoryczną opracowania stanowią m.in. źródła archiwalne z Archiwów Państwowych w Zielonej Górze i Wrocławiu, wspomnienia i dzienniki, w tym opublikowany w 2014 r., nieznany dotąd badaczom, dziennik Pauliny z Castellaneʼów 1. voto von Hatzfeldt-Trachenberg, 2.voto de Talleyrand, jak również artykuły z ówczesnej prasy niemieckiej, francuskiej i amerykańskiej.

Publikacja zawiera ponad 250 ilustracji, głównie fotografii i pocztówek sprzed 1945 r., ukazujących zespół pałacowo-parkowy w Żaganiu, oraz fotografii rodzinnych Talleyrandów, Radziwiłłów, Orłowskich i Hatzfeldtów z 2 poł. XIX i pocz. XX w., w większości nigdy wcześniej niepublikowanych.