Technologie inteligencji obliczeniowej prowadzą do przełomu w sposobie oferowania oddziaływań terapeutycznych w rehabilitacji i fizjoterapii, w tym w ramach personalizowanej medycyny prewencyjnej ludzi zdrowych. Pandemia pokazała, że nowoczesna diagnostyka, leczenie, rehabilitacja i opieka nie są w pełni możliwe bez wsparcia nowoczesnych technologii, a w szczególności sztucznej inteligencji (ang. Artificial Intelligence – AI). Obszarami oddziaływania technologii AI w rehabilitacji i fizjoterapii są:

- diagnostyka (sztucznointeligentna analiza chodu, ruchu kończyn górnych, jakości życia),
- nowatorskie systemy motywowania pacjenta do ćwiczeń, w tym poprzez wykorzystanie rzeczywistości wirtualnej (VR) i rzeczywistości rozszerzonej (AR),
- kreatywne łączenie oddziaływań terapeutycznych, optymalizacja oddziaływań,
- monitorowanie realizacji ćwiczeń,
- personalizowana ocena efektywności procesu terapeutycznego,
- wykorzystanie egzoszkieletów i robotów rehabilitacyjnych,
- boty jako narzędzia diagnostyczne i wspomagające terapię,
- telerehabilitacja i rehabilitacja hybrydowa,
- inteligentne środowiska terapeutyczne,
- pomiar wpływu terapii na czynności codziennego życia i jakość życia,
- modele obliczeniowe procesów terapeutycznych,
- ocena klinicznej przydatności rozwiązań AI,
- oprogramowanie medyczne wykorzystujące AI jako wyrób medyczny zgodnie
z dyrektywą MDR oraz ISO 13485,
- etyka sztucznej inteligencji z punku widzenia klinicysty.

Monografia prezentuje zagadnienia o wysokim poziomie naukowym i istotnym znaczeniu kliniczny, a przez to ważne dla rozwoju nauki i wzrostu polskiej gospodarki poprzez poprawę zdrowia społeczeństwa, w tym:

- poprawę profilaktyki u osób zdrowych w ramach medycyny prewencyjnej,
- poprawę wczesnej diagnostyki zmian patologicznych,
- zwiększenie skuteczności rehabilitacji,
- zmniejszenie liczby osób czasowo lub trwale niepełnosprawnych,
- dłuższe utrzymanie sprawności osób w podeszłym wieku.