Dynamiczny postęp nauk klinicznych sprawił, że technicznie możliwe stało się podtrzymywanie funkcji poszczególnych układów i narządów bez konieczności uwzględnienia szans wyleczenia chorego. W miarę narastania problemów wynikających z zastosowania metod podtrzymywania życia coraz pilniejszą potrzebą stało się także uregulowanie kwestii granic legalności działania lekarza. Wobec wagi konstytucyjnych dóbr, jakimi są życie oraz godność człowieka w obliczu procesu umierania, ustawodawca musiał zaintegrować w tę sferę prawa, by móc wspomnianym wartościom zapewnić należytą ochronę.



Fragment z Wstępu