Studiowanie przekładów, będące refleksją nie tylko nad strategiami przekładowymi, ale też nad decyzją wyboru tekstu do tłumaczenia, jego materialnym kształtem, formą rozpowszechniania, w sposób zasadniczy wzbogaca naszą wiedzę na temat kultury i literatury przyjmującej. Dodatkowo przedstawienie panoramy przekładów z perspektywy diachronicznej pozwala zauważyć, że wraz z upływem lat – czasem nie jest to długi okres – podejście tłumaczy do tego samego tekstu się zmienia; inne elementy przyciągają ich uwagę, inne też są ich decyzje odnośnie do rozwiązań formalnych. Dlatego poznanie historii przekładów wydaje się nieodzownym warunkiem poznania historii literatury czy, szerzej, kultury zarówno w wymiarze narodowym, jak i ponadnarodowym. Dostarcza wiedzy na temat relacji i zależności między tzw. kulturami hegemonicznymi, a kulturami „słabszymi”, będącymi w fazie wzrostu i zdobywania własnej tożsamości.