Tyflopsychologia

Niepełnosprawność wzroku w istotny sposób wpływa na realizację zadań życiowych na każdym etapie rozwoju człowieka – od czesnego dzieciństwa do późnej dorosłości. Liczne obszary funkcjonowania osób niewidomych i słabowidzących wciąż nie zostały należycie rozpoznane i opisane. Tymczasem wyjaśnienie specyfiki funkcjonowania dzieci, młodzieży i dorosłych osób z niepełnosprawnością umożliwia trafne rozpoznawanie ich potrzeb edukacyjno-rozwojowych, pozwala prawidłowo zorganizować proces edukacji oraz właściwie realizować oddziaływania wspierające.
„Tyflopsychologia” to publikacja, w której dokonano analizy związków między niepełnosprawnością wzroku a poziomem, sposobem i czasem realizacji zadań rozwojowych w biegu życia, a także omówiono sytuację psychologiczną osoby tracącej wzrok w sposób stopniowy i nagły. Podstawą opracowania są wyniki najnowszych badań naukowych dotyczących poszczególnych aspektów funkcjonowania osób niewidomych i słabowidzących.
Informacje zawarte w książce mają dużą użyteczność praktyczną – mogą zostać wykorzystane w planowaniu i realizacji oddziaływań wspierających przeznaczonych dla osób niewidomych i słabowidzących w różnym wieku. Publikacja kierowana jest do pedagogów, psychologów, terapeutów, rehabilitantów i innych specjalistów pracujących w przedszkolach, szkołach, poradniach psychologiczno-pedagogicznych, ośrodkach wczesnego wspomagania rozwoju zajmujących się diagnozą, edukacją i rehabilitacją osób z niepełnosprawnością wzroku. Pozycja ta może również być przydatna dla rodziców i innych członków rodzin, do których należą osoby z wrodzoną lub nabytą niepełnosprawnością wzroku.
"Podręcznik został zredagowany zgodnie z Międzynarodową Klasyfikacją Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF) przyjętą przez WHO w 2001 roku. Jest to nowoczesne podejście, w którym kładzie się główny nacisk na aktywa osoby, a nie przede wszystkim deficyty. Osoba posiada wiele zasobów i możliwości mimo uszkodzonego wzroku. Mam nadzieję, że w pedagogice specjalnej ten paradygmat będzie silniej akcentowany, także w stosunku do innych niepełnosprawności."
Z recenzji prof. dr hab. Romana Ossowskiego, prof. zw. UKW