Książką U księżnej pani jednym rzutem wdarł się Stanisław Wasylewski na szczyt parnasu literackiego książki historycznej lat międzywojennych XX wieku.W pierwszej publikacji Wasylewskiego poznajemy rodzimą historii niejako od alkowy, poprzez prywatne życie, rozterki duchowe i miłosne autentycznych i barwnych postaci, których przecież na ziemiach dawnej Rzeczpospolitej nie brakowało. Dlatego też wodza insurekcji 1794 roku Tadeusza Kościuszkę poznajemy nie na polach bitew, a jako skromnego oficerka, uderzającego w konkury o rękę panny Sosnowskiej, książę Józef Poniatowski, hulaka i rozrabiaka, rozbija się w powozie po ulicach Warszawy i ani myśli zostać bohaterem narodowym, tytułowa Księżna pani Maria Radziwiłłowa pisze z nudów sztuki w Nieświeżu, tam też Herszko Lejbowicz żmudnie ryje w miedzi portrety antenatów rodu Radziwiłłów, nie wiedząc, że tworzy coś niezwykłego na miarę swych czasów. Z autorem trafiamy do Lwowa aby przypatrzyć się kto buduje nowy teatr, z grupą polskiej arystokracji bawimy się na kongresie wiedeńskim 1815 roku. Korowód niezwykłych postaci, o większości z których bez Wasylewskiego byśmy zapomnieli.