Książka zawiera prawnoporównawczą, systemową i dogmatyczną analizę umowy o świadczenie zdrowotne. Kontrakt ten, mimo że pozostaje jednym z najczęściej zawieranych w obrocie, dotychczas nie doczekał się swojej kodeksowej regulacji jako osobny typ umowy nazwanej.
W monografii poruszono problematykę m.in.:
- europejskich regulacji stosunków prawa medycznego wynikających z umów,
- relacji umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych do umowy o świadczenie zdrowotne,
- dyrektywy odpowiedniego stosowania przepisów o zleceniu oraz przepisów o rękojmi,
- stron, przedmiotu, sposobu, formy i miejsca zawarcia umowy o świadczenie zdrowotne,
- swobody kontraktowania stron,
- obowiązków umownych stron i odpowiedzialności z tytułu ich naruszenia,
- zagadnień procesowo-dowodowych wzbogaconych o postulaty de lege ferenda.
Autor dowodzi tezy, że pomimo nawiązywania stosunków prawa medycznego na masową skalę, obrót świadczeniami zdrowotnymi wciąż nie jest transparentny, a obecny poziom prawnego uregulowania treści tych stosunków jest niesatysfakcjonujący dla ochrony interesów pacjenta. Uzasadnione pozostaje podjęcie inicjatywy legislacyjnej zmierzającej do znormatywizowania na gruncie kodeksu cywilnego, w obrębie części szczególnej zobowiązań, umowy o świadczenie zdrowotne jako osobnego typu umowy nazwanej będącej podstawowym źródłem prywatnoprawnego stosunku prawa medycznego.
Publikacja zawiera liczne poglądy doktryny oraz aktualne tezy z orzecznictwa sądów polskich i zagranicznych.