Prezentowana książka to zbiór artykułów, poświęconych jezuickiej kulturze artystycznej Rzeczpospolitej Obojga Narodów, widziany zarówno z perspektywy zjawisk globalnych, jak i lokalnych. Badacze zajmujący się jezuicką architekturą, edukacją, literaturą, muzyką i teatrem, zgodnie potwierdzają, że sztukę krzewioną w środowisku Towarzystwa Jezusowego warunkowały z jednej strony bardzo wyraźne tendencje do homogenizacji: zarówno w skali prowincji czy państw, jak i kontynentów, a nawet całego globu. Z drugiej strony kierunek działania wskazywały jezuitom strategie kulturowej akomodacji, tak bardzo charakterystyczne dla tego środowiska, a zarazem tak daleko wyprzedzające swoją epokę.