Książka Stanisława Bednarskiego jest najlepszą książką XX wieku na temat szkół jezuickich w Polsce. Wywołała ona prawdziwą rewolucję w poglądach na nauczanie w szkołach gimnazjalnych od XVI do XVIII wieku. Stąd PAU nadało autorowi prestiżową nagrodę im. Probusa Barszczewskiego na najlepszą książkę historyczną z 1933 roku. Wszystkie późniejsze studia na temat polskiego szkolnictwa opierały się głównie na ustaleniach Bednarskiego. Tym bardziej, że wiele źródeł rękopiśmiennych przez niego wykorzystanych, zaginęło w czasie drugiej wojny światowej. Książka Bednarskiego nic nie straciła na swojej aktualności i również dziś może stanowić podstawową lekturę akademicką i naukową.