Książka dotyczy stanowiska Stanów Zjednoczonych wobec najdłuższego konfliktu po II wojnie światowej, konfliktu izraelsko-palestyńskiego. Stany Zjednoczone nie są formalnie stroną w tym konflikcie, ale głęboko i aktywnie od dawna zaangażowane były w to, co dzieje się na Bliskim Wschodzie, a zwłaszcza na linii izraelsko-palestyńskiej. Istotna jest analiza polityki USA wobec aktorów konfliktu, oraz uwarunkowań tej polityki, gdyż to właśnie Stany Zjednoczone historycznie i obecnie też dysponują najszerszym wachlarzem narzędzi wpływania na Izrael i Palestynę i mogę być najskuteczniejsze w nakłanianiu skonfliktowanych stron do zakończenia konfliktu. Książka przedstawia genezę historyczną konfliktu, zwłaszcza szczegółowo omawia politykę USA w okresie pierwszej intifady (1987–1993) i drugiej intifady (2001–2005).

Autor analizuje zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne uwarunkowania polityki Waszyngtonu na Bliskim Wschodzie w okresie prezydentury Ronalda Reagana, George’a H.W. Busha, Billa Clintona i George’a Busha. Nie unika też oceny stanowiska Baracka Obamy i Donalda Trumpa.

Praca oparta jest na bogatej bazie źródłowej, głównie na dokumentach i opracowaniach amerykańskich. Pokazuje ciągłość polityki amerykańskiej na Bliskim Wschodzie, niezależnie od tego, kto aktualnie zasiada w Białym Domu – republikanin czy demokrata. Odnotowuje różnice w polityce poszczególnych administracji amerykańskich.