Korespondecja pisarza Eliasa Canetiego i jego żony do młodszego brata Eliasa - Georges'a.
Po wieloletniej znajomości Veza Taubner i Elias Canetti pobierają się wreszcie w Wiedniu w 1934 roku. Jest to małżeństwo z rozsądku, jak podkreśla Elias w liście do swojego ukochanego młodszego brata, Georges’a. Właśnie on, choć pociągają go raczej młodzi chłopcy, stanie się wkrótce przedmiotem gorącego uczucia Vezy, które dawało jej oparcie w trudnym, symbiotycznym związku z Eliasem.
Georges, sam nieskory do pisania, przechował troskliwie listy brata i szwagierki. Długo po jego, Eliasa i Vezy śmierci zostały one odnalezione w jakiejś paryskiej piwnicy w 2003 roku. Stanowią one nie tylko poruszające świadectwo tamtych czasów, lecz są także kawałkiem prawdziwej literatury: powieścią w formie listów o nierozerwalnym trójkącie miłosnym.