W części teoretycznej pracy omówiono historię stosowania wapna oraz właściwości wapna otrzymywanego metodami tradycyjnymi i wapna dyspergowanego. W następnych rozdziałach przedstawiono wyniki badań własnych nad technologią: wapna dyspergowanego, farb wapiennych oraz zapraw niemodyfikowanych i modyfikowanych z tym spoiwem. W końcowych rozdziałach omówiono przydatność wapna firmy Lhoist do otrzymywania wapna dyspergowanego, jak też podsumowano wyniki wszystkich przeprowadzonych badań.

Stwierdzono, że właściwości farb wapiennych i zapraw zależą od jakości wapna, dodatków modyfikujących, warunków sezonowania oraz ich składu. Potwierdzono, że wapno dyspergowane jest znacznie lepszym spoiwem niż wapno zwykłe – farby i zaprawy je zawierające mają zdecydowanie lepsze właściwości mechaniczne i fizyczne.

Otrzymywanie wapna dyspergowanego jest niezmiernie proste. Wystarczy wsypać wapno hydratyzowane do wody zawierającej substancje dyspergującą i stabilizującą, aby po wymieszaniu w ciągu kilkunastu minut otrzymać wapno dyspergowane w lepszych właściwościach niż wapno dołowane przez kilkanaście lat.

Ponadto stwierdzono, że o właściwościach farb i zapraw decyduje nie tylko jakość wapna, lecz także warunki ich sezonowania. Wytrzymałość zapraw wapiennych z wapnem dyspergowanym jest kilkakrotnie większa, przy odpowiednim ich sezonowaniu, od wytrzymałości zapraw standardowych określonych przez Polskie Normy.