Zesłania obywateli polskich w głąb ZSRR w 1940 r., które pochłonęły niezliczoną ilość ofiar, paradoksalnie ocaliły życie zarówno Romkowi, jak i mnie. Podobieństwo losów zbliżyło nas, pozwoliło w pół słowa rozumieć to, co innym trzeba było długo tłumaczyć.
Przyjaźń nasza, pomimo trzydziestoletniej rozłąki, przetrwała próbę 66 lat. Dziś, nas uczestników i świadków tamtych wydarzeń, jest coraz mniej, ale coraz więcej jest tych, którzy choć sami tego nie przeżyli – wiedzą więcej.

Jerzy Hoffman

Roman i Jan!
On i ja. Chłopaki mniej więcej z tej samej półki. Jeden prawnik, drugi aktor. Mieszkamy w różnych miejscach. Spotykamy się czasem w Polsce, czasem w Izraelu. Myślę, że pomimo ciężaru lat i przeżyć, gna nas po tym Bożym świecie – podobne zniecierpliwienie.
Głos Romka w słuchawce telefonu, to zawsze sygnał prawdziwej serdeczności i wyszukanego poczucia humoru.
Dobry los pozwolił mi chyba, spotkać gościa szczególnego. Chciałbym nazywać się Jego przyjacielem.
Żyj wiecznie Romcio! Także w tej książce.

Jan Nowicki, Małgorzata Potocka