(…) Historia, nadzieja i rozpacz, radość i smutek – nie uobecniają się w poezji Kunwara Narajana niczym jakaś Prawda absolutna, tylko jako prawdy powszednie i to właśnie z nimi przychodzi się zmagać człowiekowi. W jego wierszach, w sposobie odczuwania i myślenia, kondycji i refleksji nie ma pęknięć i dystansu. Kunwar Narajan najwyraźniej zdaje sobie sprawę, że nic nie może się równać z małością człowieka. W poecie nie ocalała żadna wiara w tradycyjne wartości, a kryzys i napięcie, jakie napotyka, nie jest w stanie z żadną wiarą go związać.

Dziś, kiedy większość wierszy powstaje na podobną modłę, na podobnym podłożu emocjonalnym, o podobnej metaforyce, w twórczości Kunwara Narajana widać nie tylko różnorodność w tych wszystkich kwestiach, lecz także właściwą mu błyskotliwość, pojawia się też swoista, nowa metryka.

Kunwar Narajan przełożył na język hindi wiersze kilku zagranicznych poetów, także i jego wiersze oraz opowiadania ukazały się w tłumaczeniu na inne języki indyjskie i obce. Prezentowany tu polski przekład jego wierszy dokonany przez prof. Danutę Stasik przyda szerszej przestrzeni jego dokonaniom twórczym i wrażliwości – taką żywię nadzieję.
(ze Słowa wstępnego Ambasador Indii, Pani Moniki Kapil Mohty)

Kunwar Narajan (ur. 1927) – poeta tworzący w języku hindi, postrzegany jako jeden z najwybitniejszych głosów współczesnej poezji indyjskiej; autor siedmiu zbiorów poezji, dwóch poematów, zbioru opowiadań i zbiorów esejów krytycznoliterackich. Jest laureatem wielu prestiżowych – krajowych i zagranicznych – nagród i wyróżnień, m.in. indyjskiej Akademii Umiejętności i Akademii Literatury; w 2005 r. otrzymał Medal Uniwersytetu Warszawskiego i list gratulacyjny Ministra Kultury RP. Tłumaczył także na język hindi poezję, m.in. Konstandinosa Kawafisa, Jorge Luisa Borgesa, Tadeusza Różewicza, Wisławy Szymborskiej i Zbigniewa Herberta.

Oprócz przekładów wszystkie wiersze zaprezentowano także w oryginalnej wersji hindi.