Wiersze wigilijne nie są prostą realizacją bożonarodzeniowego toposu. Są liryczną opowieścią o narodzinach i śmierci. Wigilia zawsze jest okazją do przypomnień kogo z nami już nie ma.
(...)
Pastorałki Tadeusza Kijonki ukazują się, jakżeby inaczej, na wigilię 2018 roku. To drugie święta bez poety. Na świątecznym stole jeden talerz będzie, jak zawsze, oczekiwał na przybysza. Opłatek, sianko, świąteczna choinka i, miejmy nadzieję, pokój ludziom dobrej woli. Niech na tym stole znajdzie się miejsce i dla zbiorku poetyckiego. Niech wiersze raz jeszcze przemówią radością i goryczą – bo rodzi się „Nagie, głodne, bezbronne…/Jeszcze równe Bogu”, a już czujące „boską trwogę dziecka/Przed wszystkim co ziemskie”.
Zaprośmy poetę do naszego wigilijnego stołu.
/Z Posłowia/

Spis treści

Lulajże, Jezuniu
Co serce
Nim stanie się ciemność
Przed pierwszą gwiazdą
Łuna
Choinka
Pasterka
Tryptyk wigilijny
Pasterka 1981
Przebudzenie
Talerz
Pastorałka załęska
Pastorałka grudniowa
Zwiastowanie
Z koledą
Łaska
Z nadzieją
Rorate Coeli
Przeczucia
Psy
Czar
Cicha noc
Przez mgłę
Betlejem
Wigilia okupacyjna ‘44
Archipelag
Kolęda rumuńska
Objawienie
Znasz-li…
Lietuva, tevyne mano…
W bieli
Czarny opłatek
Gdy nic nie pozostaje
Kolęda Justusi
Wigilia 1981
Psiak
W błysku
Zapisane
Biały dym
W łzach
Linia życia
W półmroku
Zapaść
[O Józefie…]
Z twarzą w gwiazdach

Posłowie
Nota edytorska