„, Samotnia“, to współczesna nazwa schroniska górskiego nad Małym Stawem w Karkonoszach, należącego przed 1945 r. do prywatnych niemieckich właścicieli. Po przejęciu tych ziem przez Polskę w 1945 roku schroniskiem władało najpierw Polskie Towarzystwo Tatrzańskie a potem Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, i do PTTK należy do dziś.

W 1966 roku kierownikiem schroniska został Waldemar Siemaszko. Pomimo jego śmierci w 1994 r. schronisko było zarządzane przez jego żonę Sylwię i córkę Magdę aż do 15 maja 2024 roku. W ciągu 58 lat dzięki charyzmatycznemu kierownictwu Samotnia była kuźnią wielu pionierskich inicjatyw, bazą nieszablonowych Ludzi Gór i – wbrew swojej nazwie – zawsze pełnym i buzującym energią kultowym miejscem.

Z czasem pełna jego nazwa wybrzmiała „,Schronisko PTTK Samotnia im. Waldemara Siemaszko“,.

W 2024 roku, po wielu miesiącach negocjacji, PTTK nie zdecydowało się na przedłużenie umowy i powierzyło schronisko nowemu dzierżawcy. Ta książka to opowieść o tym wyjątkowym miejscu i wyjątkowych gospodarzach. Napisana przez ludzi, którzy przyszli do Samotni i w niej symbolicznie zostali. Ludzi, których tak wchłonął jej świat, że byli gotowi powiedzieć o sobie: „,Hej, jestem z Samotni“,.