Mistyka przeżyciowa wprowadza chrześcijanina w obszar bezpośredniego obcowania z Bogiem. Dlatego mistycy rozpalali i rozpalają ogień autentycznej świętości. Chrześcijanin powołany do świętości powinien podążać za wezwaniem Boga, przechodząc kolejno etapy oczyszczenia, oświecenia i zjednoczenia mistycznego. Wyrzeka się wszystkiego, aby zdobyć wszystko. W zamian za to otrzymuje radość bezpośredniego posiadania Boga. Od tego momentu jego życie zostaje przepełnione nową treścią służenia Bogu i bliźniemu. Niedowiarkowie zaś wypierają ze swojej świadomości możliwość przeżyć mistycznych, utożsamiając ich teoretyczny model z rodzajem zaburzeń psychicznych. Dlatego często pojawia się zjawisko wyśmiewania wszystkiego, co mistyczne” – pisze we wprowadzeniu autor książki. Syntetycznie przybliża ona potwierdzające ten stan rzeczy zapiski duchowe dziewięciu postaci, m.in. św. Faustyny, św. Pawła od Krzyża i Juliany z Norwich.