Kościół Św. Katarzyny w Gdańsku istniał przed rokiem 1227. Budowę obecnej świątyni zaczęto zapewne w 1379 r. Wzniesiono halowy korpus z kaplicą Biedaków od południa i jednonawowym, pięcioprzęsłowym, wielobocznie zamkniętym prezbiterium, do którego od północy przylegała zakrystia. Kościół poświęcono za Zielone Świątki 1432 r. W następnym roku od korpusu dobudowano kaplicę Trzech Króli (od północy), a przed 1445 kaplicę Rady (od południa). Około roku 1450 zaczęto budowę kaplic zachodnich i wieży, którą w 1459 roku przykryto prowizorycznym dachem. W tym samym czasie (do 1463 roku), mimo trwającej wojny, rozbudowano do 3 naw prezbiterium (obecnie trójprzęsłowe) i wzniesiono nową zakrystię z przylegającą do niej od wschodu kaplicą św. Jerzego. W latach 1484–1486 podwyższono do obecnej wysokości wieżę i przykryto ją siodłowym dachem z centralną wieżyczką. Szczyty prezbiterium mogły powstać w roku 1497, kruchta południowa i kaplica kramarzy w 1499. Kościół zasklepiono ok. 1500 r. Wreszcie w roku 1634 wieża otrzymała nowy, efektowny hełm, zrekonstruowany po pożarze w 1910 roku i po raz drugi po zniszczeniach ostatniej wojny w latach 1974–1979. Na koniec, po pożarze w 2006 r. do roku 2011 położono nowe dachy, odtworzono sygnaturkę dachową i wyremontowano hełm wieży. Obecnie oczekuje się na rozpoczęcie przywracania wnętrza do dawnej świetności, z wykorzystaniem niezwykle cennego wystroju, zachowanego w ok. 50%, w tym m.in. najstarszych w Polsce prospektów obojga organów.