Praca jest próbą syntetycznego zbadania wpływu niemieckiego kolonializmu na szeroko pojętą kulturę niemieckojęzyczną okresu 1884–1989 oraz wskazania w tym kontekście na złożony charakter tworzenia figury „wroga”. W Obrazach czarności krytycznie ujęto mechanizmy społecznego wykluczenia od końca XIX wieku po współczesność. Analizowane w książce formy niemieckiego rasizmu stanowią skuteczną broń w zarządzaniu społecznym strachem, ostatecznie wykraczając poza kontekst niemiecki. Główną tezą książki jest bowiem konstatacja, że tytułowe obrazy czarności – dotyczące wszystkich, którzy w ramach własnej wspólnoty traktowani są jako „inni”, „obcy” bądź „wrodzy” – odznaczają się trwałością oraz uniwersalnością, co pozwala analizować je w zróżnicowanych kontekstach społecznych i kulturowych.