Większość z nas odbiera życie jak film, na który spóźniliśmy się o czterdzieści pięć minut.

Dzieją się rzeczy dobre, czasami piękne. Ale dochodzi również do rzeczy tragicznych. O czym to świadczy? Znajdujemy się w środku opowieści, która bywa piękna, potrafi być straszna, a najczęściej stanowi niezrozumiałą mieszaninę jednego z drugimi nie mamy pojęcia, jaki to wszystko ma sens. Nic dziwnego, że podupadamy na duchu.