Carl Becker, wybitny amerykański historyk, w zawartych w tej książce błyskotliwych esejach wykazuje złudność dość rozpowszechnionego poglądu, że wiek XVIII był niezwykle nowoczesny w swoim charakterze. Przekonująco dowodzi, że okres, który przyjęto nazywać epoką rozumu, w istocie nie zasługiwał na to miano; że Voltaire, Hume, Diderot i Locke wciąż żyli w świecie średniowiecza i że filozofowie „po to zburzyli Państwo Boże św. Augustyna, by własnoręcznie je odbudować, wszelako przy użyciu bardziej nowoczesnego budulca”.