Omawiając działalność szczecińskich salonów muzycznych, należy przede wszystkim odróżnić rodzinne muzykowanie domowe od reprezentacyjnych koncertów salonowych. Pierwsze z nich – muzykowanie domowe – było znane na długo przed ukształtowaniem się mieszczańskiej kultury muzycznej i miało bogate tradycje, dla drugiej formy, bardziej otwartej, najbardziej reprezentacyjnym obrazem stał się salon muzyczny. Zamiarem autorki jest ukazanie realizacji idei towarzyskości na gruncie pomorskim w XIX wieku, a także jej interpretacja na kanwie tożsamości historycznej i społecznej Szczecina. Równie istotnym aspektem jest także możliwość przypomnienia postaci istotnych dla rozwoju kultury Szczecina, szczególnie przez omówienie prowadzonej przez nich korespondencji, w większości rozproszonej bądź bezpowrotnie utraconej dla współczesnego pokolenia.