Szklane pszczoły (1957) Ernsta Jungera to opowieść o życiowym rozbitku w morzu katastrof politycznych, społecznych i moralnych XX stulecia, który po licznych przeżyciach zostaje skonfrontowany z najnowocześniejszą techniką na pół szarlatana, na pół dobroczyńcy ludzkości – Zapparoniego. Jest to przypowieść o ludziach żyjących w epoce postindustrialnej, posthistorycznej, w czasach pozbawionych (z)obowiązującego etosu i epatujących rozbuchaną medialnością. Słaby bohater (postać nierzadka w twórczości autora Stalowych burz) skutecznie i nie bez ironii opiera się wszechwładzy techniki stosując gest już raz z powodzeniem zrealizowany przez Tomasza z Akwinu wobec wynalazku androida przez Alberta Wielkiego – rozbija karykaturę stworzenia laską.