Celem niniejszego studium jest zgromadzenie danych empirycznych pozwalających na zbadanie wystąpienia syndromu wypalenia zawodowego wśród pracowników socjalnych. Badania zostały przeprowadzone w oparciu o własny model wypalenia, według którego wypalenie zawodowe to stan fizycznego, emocjonalnego i psychicznego wyczerpania człowieka, który spowodowany jest różnorodnością ról zawodowych, czynnikami organizacyjnymi oraz relacjami społecznymi i interpersonalnymi w środowisku pracy.
Ważne miejsce w zaproponowanym przez autorkę dysertacji modelu wypalenia zawodowego zajmuje motywacja, cele i oczekiwania związane z pracą. Jednocześnie autorka przyjęła, że na odczuwalność satysfakcji w pracy lub jej brak, która prowadzi do wypalenia zawodowego, znaczący wpływ mają warunki organizacyjne pracy. Wśród czynników organizacyjnych autorka wyróżniła: warunki pracy, warunki zatrudnienia oraz treść pracy. Jednocześnie istotnym elementem pracy jest środowisko społeczne w pracy oraz sposoby i strategie radzenia sobie w sytuacjach stresowych – pełnią one znaczącą rolę w odczuwaniu wypalenia zawodowego.
Stworzony przez autorkę niniejszej dysertacji model wypalenia zawodowego zakłada, że długotrwałe obciążenie warunkami organizacyjnymi pracy, złożoność ról zawodowych, brak wspierającego środowiska pracy oraz zła komunikacja prowadzą do odczuwania stresu i spadku motywacji. W przypadku nieprawidłowych sposobów i strategii radzenia sobie ze stresem wpływają na wystąpienie wypalenia zawodowego.