Jest to najdziwniejsza książka o nieszczęśliwej miłości i dojrzewaniu. Autor próbuje znaleźć przyczyny cierpienia zakochanego człowieka w samym sednie, w mózgu posługując się dotychczas zdobytą wiedzą ze świata zewnętrznego. Zaczynając od religii, poprzez filozofię dociera do uznania mózgu oraz jądra Ziemi do metakomputera, by wymyślić w końcu wytłumaczenie wszelkich doznań człowieka przy pomocy metamatematyki. Akcja książki rozgrywa się na tytułowej wyspie, która jest metaforą świata, raz przyjaznego i opiekuńczego, kiedy indziej groźnego i niebezpiecznego. Bohater poszukuje na niej wzorca, przyjaciela, przewodnika, ducha…
Jak kończy się to poszukiwanie dowiemy się wkrótce w drugiej części „Wyspy”.