Istotnym warunkiem rozwoju państwa demokratycznego jest umacnianie samorządu jako zdecentralizowanej formy administracji publicznej. Porządek konstytucyjny Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na zasadzie samorządności jako jednej z podstaw obecnego modelu ustrojowego. Analizując ostatnie dwie dekady przemian, nie mamy wątpliwości, że bardzo ważnym efektem podjętej w końcu lat 80. ubiegłego wieku transformacji było uruchomienie i pogłębienie procesu decentralizacji, której egzemplifikacją jest szeroko rozumiany samorząd. W Polsce ukształtowały się wszystkie formy samorządu. Od początku reform społeczno-politycznych największe wysiłki skoncentrowano na odbudowie samorządu terytorialnego. W 1990 r. restytuowano samorząd gminny, natomiast w ciągu kolejnych lat podjęto dyskusje, a w konsekwencji prace legislacyjne nad utworzeniem samorządowego powiatu i województwa. W rezultacie z dniem 1 stycznia 1999 r. wprowadzono zasadniczy trójstopniowy podział terytorialny państwa, którego jednostkami stały się obdarzone szerokim zakresem kompetencji samorządowych gminy, powiaty i województwa. Opis stanowi fragment Wstępu