Janusz Łukaszewski – urodzony na Kresach Wschodnich. Syn żołnierza AK obwodu grodzieńskiego. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Łódzkiego. W latach siedemdziesiątych, po odmowie współpracy ze służbami specjalnymi, uniemożliwiono mu wyjazd do Stanów Zjednoczonych w celu kontynuowania prac nad doktoratem w Katedrze Prawa Finansowego UŁ. Dyrektor Domu Środowisk Twórczych w Łodzi, impresario pianisty Edwina Kowalika (trasa po Kanadzie i USA), rewident Centrali Banku Rolnego w Warszawie, wieloletni radca prawny. Współorganizator i doradca NSZZ „Solidarność” Ziemi Łódzkiej. W stanie wojennym uzyskał azyl polityczny w Stanach Zjednoczonych. Pracował w Nowym Jorku jako budowlaniec, dorożkarz i adwokat w kancelarii adwokackiej Willy Salesky na Manhattanie. Był konsultantem prawnym Fundacji Rolniczej przy Episkopacie Polski, współpracując z byłym marszałkiem Senatu prof. A. Stelmachowskim. Minister K. Skubiszewski powołał go na urząd konsula – kierownika placówki we Lwowie, następnie konsula w Chicago. W 1993 roku, po wygranych przez komunistów wyborach, odwołany z placówki. Nieoficjalnie obwiniony za sukces wyborczy Jana Olszewskiego w okręgu chicagowskim. Zasłynął wówczas z płomiennych patriotycznych przemówień.

Za działalność w umacnianiu polskości i energiczne działania na rzecz zamieszkałych na Ukrainie Polaków dwukrotnie odznaczony krzyżem II Obrony Lwowa „Semper Fidelis”. Jedyny na kontynencie amerykańskim konsul odznaczony przez SWAP krzyżem „Miecze Hallerowskie”. Zarówno we Lwowie, jak i w Chicago bardzo aktywnie działał na rzecz odbudowy Cmentarza Orląt we Lwowie. Na tej ostatniej placówce w odbudowę Cmentarza zaangażował środowisko weteranów armii amerykańskiej oraz najwyższych urzędników administracji amerykańskiej, z wice-prezydentem B. Clintonem włącznie. Wiele organizacji polonijnych przyznało mu honorowe członkostwo. Był i jest bezpartyjny.

Ma status działacza opozycji antykomunistycznej. W 1996 roku w Chicago wydał powieść Przetrwanie, z której dochód prze-znaczył na pomoc Polakom w Kazachstanie.