Złodzieje życia

Marek Pieczara – pisarz, krytyk, dziennikarz. Publikował w wielu czasopismach, m.in. w „Nowych Książkach”, „Więzi”, „Radarze”, „Spotkaniach”, „Dialogu”, „Wiadomościach Kulturalnych” i w „Akcencie”. Jako prozaik debiutował w prasie literackiej na początku lat osiemdziesiątych. Wydał dwie powieści: „Nagła obecność” (LSW, 2009) i „Wizytówka” (Wydawnictwo Adam Marszałek, 2010).

„Złodzieje życia” to historia burzliwego romansu młodej aktorki i jej życiowych i zawodowych perypetii. Anna zdesperowana prześladującymi ją niepowodzeniami ucieka z Warszawy i zatrzymuje się małym miasteczku. Czy umknie w ten sposób przed spadającymi na nią nieszczęściami i czy nad brzegiem Leniwca znajdzie spokój i azyl? Czy utrata złudzeń pozwoli jej zacząć życie od nowa i wrócić do zawodu? Czy skradzione przez innych życie można z powrotem odzyskać?
*
„Przerwała rozmowę, żeby się nie rozpłakać. To żadna pociecha, że takie złodziejstwo to powszechny proceder, na które nie było żadnego paragrafu. Psychopatyczni rodzice ograbiali swoje pociechy z radosnego dzieciństwa, tresując je i przymuszając do różnych rzeczy. Generałowie okradali żołnierzy z życia, wysyłając ich pod kule wrogów. Kapłani przywiązywali miliony wiernych do jednej myśli i jednego bożka. Politycy meblowali głowy swoim zwolennikom. Nauczyciele polerowali uczniów do obrzydliwości. Zazdrośni kochankowie i małżonkowie zabijali w sobie ochotę do życia i miłości. Noc okradała z blasku dzień, który nie zostawał jej dłużny. Tylko sztuka niczego nikomu nie zabierała. Najwyżej tylko tym, którzy uważali, że obcowanie z nią to strata czasu. Jej miłośnicy, adepci czy konsumenci mogli czuć się zniesmaczeni, znudzeni lub zirytowani, ale nigdy zubożeni. Będąc domeną czystej bezinteresowności, jakiej nie znało życie, wolna od pokus władzy sztuka przynosiła ludziom wolność, poszerzała i wzbogacała ich świat, hojną ręką rozdawała wzruszenia, inspirowała, a nawet odmieniała życie”.

(fragment książki)