Złota Setka Teatru Telewizji III

Igraszki z diabłem
Jedno z najzabawniejszych przedstawień w całej historii Teatru TV, zrealizowane pomysłowo, w świetnej obsadzie, perfekcyjnie wykorzystujące wszelki dostępne wówczas telewizyjne środki techniczne.
Z długiej wojaczki powraca w rodzinne strony nieustraszony żołnierz, Marcin Kabat. Wędruje borem, lasem, aż do Czarciego Młyna, gdzie mieszkają diabły czyhające na ludzkie dusze. Wojak zatrzymuje się koło chaty Sarki-Farki, rozbójnika napadającego na podróżnych. Dzielny weteran i opryszek przypadają sobie do serca i postanawiają ramię w ramię zmierzyć się z piekielnymi mocami.

Kartoteka
Telewizyjna realizacja dramatu Tadeusza Różewicza, który na stałe wszedł do kanonu literatury światowej.
Bezimienny – a właściwie obdarzony wieloma imionami – bohater przerzuca kartotekę własnego życia, zagląda raz w dalszą raz w bliższą przeszłość. Luźno powiązane ze sobą sceny, epizody i pojawiające się osoby tworzą jego biografię, która jest świadectwem zapisu doświadczeń i stanu świadomości całego pokolenia „Kolumbów”.

Miłość na Krymie
Pierwsza w dorobku Sławomira Mrożka sztuka epicka rozgrywa się w różnych latach i w syntetycznym skrócie pokazuje, co stało się z ludźmi i rzeczywistością, w której żyją od początku ubiegłego wieku. Akt pierwszy toczy się w roku 1910, drugi – w 1928, trzeci około 1990 roku, przy czym upływ czasu pomiędzy aktami jest selektywny – jedne postaci starzeją się, inne nie. Co ciekawe nie starzeją się ci, którzy naprawdę kochają…

Proces
„Proces” uważany jest za jedną z najważniejszych powieści dwudziestowiecznych. Doczekał się licznych adaptacji filmowych i teatralnych. W ujęciu Laco Adamika i Agnieszki Holland zachowuje swoją tajemniczość i wieloznaczność.
Józef K. jest dobrze prosperującym urzędnikiem bankowym, z nadziejami na dalsze awanse. Mieszka samotnie w kamienicy, prowadzi ustabilizowany tryb życia. Jednak pewnego ranka dwaj nieznajomi oświadczają mu, że jest aresztowany…

Trzy siostry
Opowieść o życiu, które przecieka ludziom przez palce, o niespełnionych nadziejach i kalekich charakterach, o świecie, gdzie królestwem płaci się nie za konia, lecz za szklankę herbaty. Reżyser w swojej inscenizacji pozostał wierny Czechowowi. Nie udziwniał, nie skracał zbytnio tekstu. Postawił naprawdę psychologiczną, ukazał dramaty bez nadmiernej teatralizacji i pustych gestów.