Życie na trzy psy

NAJLEPSZA KSIĄŻKA WSPOMNIENIOWA
wg Stephena Kinga!

„Życie na trzy psy” jest chyba najlepszą książką wspomnieniową jaką w życiu czytałem. Ta przejmująco uczciwa opowieść to dowód na istnienie miłości, która potrafi przenosić góry, nawet jeśli wydaje się, że to niemożliwe. To historia, która chwyta za serce. Trzeba ją przeczytać! Stephen King

***

„Życie na trzy psy” to niezwykła opowieść o życiu małżeństwa, które pewnego dnia zostaje zburzone tragicznym wypadkiem. Rich doznaje ciężkiego urazu mózgu w wyniku czego zaczyna cierpieć na paranoję, traci pamięć krótkotrwałą
i zdolność do samodzielnej egzystencji. Jego żona – Abby, przyglądając się tak dramatycznie odmienionemu życiu, szuka odpowiedzi na pytanie o stopień,
w jakim człowiek może się poświęcić dla drugiej osoby i odkrywa nowy wymiar miłości.
W towarzystwie ukochanych psów, które okazują się przyjaciółmi na dobre i na złe, stopniowo uświadamia sobie, jak wiele przyjemności mogą sprawić zwykłe czynności i pozornie błahe wydarzenia – niedoceniane drobiazgi, które tak naprawdę stanowią esencję życia.
Ta mądra, szczera i piękna książka ukazuje prawdę, którą Abigail poznawała przez pięć lat po wypadku męża. Czasem nie potrafimy doszukać się sensu
w tragedii, ale możemy się postarać, by wykorzystać ją z pożytkiem.

***

Poruszająca siła i piękno wspomnień Abigail Thomas tkwią nie tylko w trafnej obserwacji amnezji męża i opisie strachu przed jego utratą, ale także w jej nieustannej walce o zachowanie resztek wielkiej miłości.
O, THE OPRAH MAGAZINE

***

Ten pamiętnik mógł okazać się koszmarnie nudny. Abigail na nowo układa swoje życie
po tym jak jej mąż ulega tragicznemu w skutkach wypadkowi. Ale ta książka ani nie dołuje ani nie stanowi pełnego pychy świadectwa zwycięstwa siły ducha. Jest perfekcyjnym opisem uczuć i obserwacji dokonanej przez spostrzegawczą i mądrą autorkę.
Newsweek



czytelnicy o książce:

***
Bez łzawego sentymentalizmu, nie wchodząc w rolę ofiary, po swojemu, zwyczajnie i po prostu Abby odpowiada na pytania o granice miłości, lojalności, poświęcenia oraz na to najważniejsze - co dalej?
Refleksja pierwsza- chciałbym, żeby mnie ktoś tak kochał.
Refleksja ostatnia- chciałbym nauczyć się tak kochać...
***
Jestem wdzięczny swojej żonie za to, że podsunęła mi „Życie na trzy psy”.
Mam nadzieję niedługo dorosnąć do tego, by jej o tym powiedzieć...
***
Podobno prawdziwi mężczyźni nigdy nie płaczą. Lektura„Życia na trzy psy” znakomicie weryfikuje tę bzdurę.

***
Zmieniłem się, dowiedziałem się więcej o sobie, o przyjaźni, o najważniejszych potrzebach człowieka. Nauczyłem się też przyjmować gesty otuchy i czerpać radość z drobnych zdarzeń