W okresie oświeceniowych rewolucji konstytucja była pojmowana w podobny sposób w Ameryce i na Wyspach Brytyjskich. Miała być zespołem norm nie tylko hierarchicznie wyższych, lecz także jakościowo odmiennych zarówno od prawa stanowionego, jak i od common law.
O tym, że amerykański konstytucjonalizm uzyskał postać odmienną od brytyjskiej formuły rządów konstytucyjnych, zadecydował rozwój instytucji sądowej kontroli konstytucyjności prawa. Zostało wykreowane prawo orzekania przez sędziów zgodności aktów normatywnych z konstytucją, co z czasem doprowadziło do odejścia w Stanach Zjednoczonych od pierwotnego paradygmatu politycznego konstytucjonalizmu (popular constitutionalism) i zastąpienia go nowym paradygmatem, w którym miejsce suwerenności ludu jako reguły stanowiącej podstawę ładu normatywnego zajęła zasada rządów prawa.
Powstała w dziewiętnastowiecznej Wielkiej Brytanii formuła politycznego konstytucjonalizmu opartego na prawnej suwerenności Parlamentu i politycznej suwerenności ludu była jakościowo tożsama z pierwotnym wzorcem konstytucjonalizmu amerykańskiego, co pozwala mówić o anglosaskiej formule politycznego konstytucjonalizmu.

„Monografia Anglosaska formuła politycznego konstytucjonalizmu jest interesującym, dobrze udokumentowanym i sprawnie napisanym studium specyfiki konstytucjonalizmu anglosaskiego. Podejmuje tematykę ważną dla traktowanej porównawczo i z uwzględnieniem ewolucji doktryny oraz praktyki nauki o ustrojach państwowych".
Z recenzji prof. dr. hab. Mariana Grzybowskiego