Starożytni intelektualiści powiadali, że miasta przypominają ludzi. Posiadają bowiem korpus - w postaci ulic i budowli - oraz duszę, tworzoną przez mieszkańców. Miasta mogą cierpieć, tak jak organizm ludzki toczony chorobami. Retor Libaniusz (314 - ok. 393 n.e.) wymienił nawet przypadłości trapiące antyczne poleis: zamieszki i rozruchy, gniewne zachowanie mieszkańców oraz wszelkie działania niezgodne z obowiązującym prawem. Libaniusz był Grekiem i patrzył na świat "po grecku". Dla Greka zaś państwo-miasto stanowiło nie tylko naturalną przestrzeń życiową, ale także podstawową jednostkę polityczną i społeczną, w pełni autonomiczną, z której mieszkaniec-obywatel pozostawał związany do końca życia. Miasto z którego pochodził, stanowiło jego prawdziwą ojczyznę.
Ze wstępu